…
İnan bana bu da geçecek…
İyi olacaksın…
Bu pencereler kapalı, kapılar kilitli ya şimdi; hepsi açılacak.
Rüzgar okşayacak saçlarını; ‘bitti’ diyecek.
Nefes alacaksın.
Dert diye bellediğin dermanın olacak.
Ağlıyorum diye kızma kendine;
Damla damla akıp gidecek kederin.
Kalbindeki yangının isini bu yaşlar silecek, dalların bu yaşlarla filizlenecek.
Hemen değil ama yavaş yavaş; sabret n’olur.
Tam da düştüğün yerde kalkacaksın ayağa, avuçlarında bereketli toprakla.
Güleceksin, dostlarınla çay içeceksin.
Mahzunluğun, bir başınalığın seni başka yapacak, halden anlayacaksın.
Böylesine canın yanmışken artık, kavgadan korkmayacaksın.
Denize bakıp ‘ölmesek keşke, yaşamak ne güzel’ diyeceksin.
Çocuklar tutacak ellerinden, umudu unutmamak üzere hatırlayacaksın.
Gün gelecek ‘artık yapamam, gücüm kalmadı’ diyenin omuzuna gidecek elin, düşmesin diye dayanak olacaksın.
Anlatacaksın ona sonra:
İnan bana bu da geçecek…
İyi olacaksın…
Serdar Çankaya
Psikolojik Danışman
25 Ağustos İki Bin On Altı
5 Comments
Birşey diyeyim mi…………………..Bulamadım……….çok iyi..
Muhteşem. Yazılarınız ve sizinle bugün tanıştım. Kaleminize, yüreğinize sağlık…
Tam da ihtiyacım olan bi sohbet gibiydi yazınız,birkaç kere daha okuyacağım sanırım, çok iyi geldi,elinize sağlık.
İyi geldi… Çok teşekkürler…
Okudum ve bir de Sezenden Denge dinleyerek bir daha okudum….
Evet ne olursa olsun dediğiniz gibi kalkıyor insan ve buluyor dengesini, ne güzel demişsiniz anlıyor halden sonra…kaleminize yüreğinize sağlık